Gidenleri düşünerek geçiyor ömür. Arkada kalanlarla teselli bulmaya çalışırken yaşanılanlar unutulmuyor. Her geçen saniyelerde biraz daha yıpranıyorum, acılarım zaman geçtikçe daha da derin izler bırakıyor. Özlüyorum…
Kaldığım yerden devam etmek istedim, başaramadım. Güçlü olmaya çalıştım en başlarda, sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmaya çalıştım. Olmadı, yapamadım. Gözlerimi her kapadığımda, kafamı çevirdiğim her yerde senin izlerin… Yalnızlığım dört duvar. Günyüzü görmeden, kuş seslerini duymadan geçen günler. Güneşe bakmaya korkuyorum acılarımı gün yüzüne çıkaracak diye açmıyorum perdeleri…
Korkuyorum sevgilim, ayağa kalmaktan, kalktığımda tekrar yıkılmaktan korkuyorum. Duyuyor musun? Sevgilim korkuyorum. Bir başkasında seni bulmaktan korkuyorum, kendimi kandırmaktan korkuyorum. Olmuyor. Özlüyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder